SEGUSIUM, SEGUSIO

SEGUSIUM, SEGUSIO

Plinio l. 3. c. 17. et Antonin. urbs Galliae Subalpinae ad Alpium Cottiarum radices, vulgo Susa. Olim regiom Italiae nonae Transpadanae adscripta. Hinc Alpium Cottiarum initium esse, ex Italia in Galliam tendenti, et Cotti Regis sepulchrum moenibus eius proximum exutisse, scribit Amm. Marcellin. l. 15. Hanc una cum Augusta duodecim Longobardorum duces, tem Interreges, propter incursiones in Franciam, cum toto earum territorio, cumque valle Amectegi Reg Guntchramno ex pacto dedêre. Sic utraque urbs Italiae detracta, et Burgundiae, parti Galliae, a Francorum Regibus adnexa est, Segusionem inprimis totumque pagum cognominem in quo Ferraria, et Novalicium monasterio illustre Novalese, Guntchramnus Mauriennensi Ecclesiae a se conditae, atrribuit, Taurinorumque Episcoporum potestati exemit, et in veter. Notit. in provincia Alprum Graiarum et Penninarum quartô locô civitas Seutium Ponitur. Nunc in Pedemontio, ad Duriam fluv. Gall. Doire Susine, qui ad urbem Taurinos Padum auget: cum arce munita, in colle, sub Sabaudiae Duce 1. leuc. â confinio Gall. et Delphinarus, 24. mill. pass. a Taurino in Circium rotidem a Brigantio in Caeciam. Caput Marchionatus cognom inis, qui ad radices Alpium, inter Pedemontium ad Ortum et Delphinatum ad Occidentem est. hîc olim Segusini populi. Pagus Segusinus a situ vocatur Ital. Val di Susa, Gall. le Val de Sule, propterea quod Alpibus ex utraque parte includitur, et ad pedes montium utrinque iacet. Laudat Arrianus in Cyneget. c. 3. canes Segusios, qui vestigia leporum cum clangore et latratu odorantur, excitatosque persequuntur: Germani Scushundt, vel Schwiahundt. Portam Segusinam, quae Segusium tendit, urbs Augusta Taurinorum habet. Vide Hadr. Vales. Notit. Gall.